نوروز یکی از کهن ترین جشن های به جا مانده از دوران باستان است که آداب و رسوم زیادی دارد . از مشهورترین مراسم نوروزی ایرانیان، گستردن سفره هفت سین است. امروزه نیز مردم ایران زمین سفره هفت سین را چـند ســاعــت مانــده به زمان تـــحویل ســـــال نو آمـــاده می کنند و مواد خوراکی که ابتدای آنها با سین آغاز می شود از قبیل سنجد ، سبزه ، سمنو، سکه، سیب ، سماق و سیررا بر سر سفره می گذارند.
با ظهور اسلام در ایران زمین، سفره هفت سین ایرانی ها به قرآن مجید مزین شده است. هرکدام از اجزای هفت سین، نشانه مفاهیمی چون رویش، زایش و باروری، فراوانی و برکت و ... است که در این بخش شما را با فلسفه سفره هفت سین و مفاهیم هر یک از سین های نوروزی آشنا خواهیم کرد.
ایرانیان با فراهم کردن هفت سین به شماره هفت امشاسپند یا دوازده شماره مقدس برج ها ، برای روز نخست بهار وسایلی مانند آب و سبزه نماد (روشنایی و افزونی) آتشدان نماد (پایداری نوروگرما) ، شیر نماد(نوزایی و رستاخیز و تولد دوباره)، تخم مرغ نماد (نژاد و نطفه) ، آیینه نماد (شفافیت و صفا) ، سنجدنماد (دلدادگی و زایش و باروری)، سیب نماد (رازوارگی عشق) ،انارنماد (تقدس) سکه تازه ضرب نماد (برکت و دارندگی) ماهی نماد (ماه سپری شده اسفند) نارنج نماد (گوی زمین)گل بید مشک گل ویژه ی اسفند نماد ( امشاسپند سپندارمز) در سفره خود می گذاشتند.
گلاب ، نان پخته شده از هفت حبوب ، خرما،پنیر، شکر ، شاخه هایی از درخت مقدس انار، بید، زیتون، انجیر در دسته های سه ، هفت یا دوازده تایی و کتاب مقدس از وسایل دیگر مورد استفاده درسفره هفت سین بود.
برخی از منابع آورده اند ایرانیان قبل از اسلام سفره «هفت چین» داشته اند و هخامنشیان در نوروز در هفت ظرف چینی غذا می گذاشتند که به آن هفت چین یا هفت چیدنی می گفتند.
در برخی از منابع تاریخی آورده شده ایرانیان در قدیم سفره هفت شین داشته اند که به تدریج تغییر نام داده است . اجزای تشکیل دهنده سفره هفت شین شمع، شیرینی ، شهد (عسل) ، شمشاد، شربت و شقایق یا شاخه نبات، بودند.
در زمان ساسانیان هفت شین رسم متداول مردم ایران شد و شمشاد در کنار بقیه شین های نوروزی، به نشانه سبزی و جاودانگی بر سر سفره قرار گرفت.
در برخی از روستاها رسم هفت سینی برپا بوده است آنها درون هفت سینی خوراکی های مختلف می گذارند . هفت سینی، بعدها با حذف (یای) به صورت هفت سین درآمده است.
